Gel Bahâr! Şiiri - Yorumlar

insanı sevmek ne mühim bir şey Onur..
ne güzel bir şiirini bulmuşsun ustanın..

İnsanı sevmeyen Allah'ı nasıl sever..
dünya halâ iyi insanların omzunda dönüyor..
namuslu temiz insanların..

biz bunu vatan satıcısı yobazlara nasıl anlatacağız..düşünüyorum düşünüyorum bir çıkış yolu bulamıyorum inan..

Aşk, parçalı çok bulutlu olur mu? AŞK, bir bütündür. Varsa, ALLAH'a kadardır. Yani mutlaka ALLAH AŞKIna döner. Kulu sevmeyi beceremeyen, ALLAH'ı asla sevemez! ALLAH'ı seviyorsa, tüm yarattıklarını da sever, çok ama çok sever! Bakınız, şairemiz ne diyor:

SEVMEK

Sevmek... Delicesine, deliler gibi sevmek!
Kuş uçar gibi sevmek, gök gürler gibi sevmek.

Bir çocuk inancıyla inanarak, kanarak
Ve bir günahkâr fani azabıyla yanarak,

Hep onu arayarak baharda, yazda, kışta;
Nihayet 'Büyük Sır'ra ulaşmak bir bakışta.

O bakışta okumak aşkın büyük adını,
Hep o büyük bakışta bulmak var olmanın tadını.

Sevmek: hasta anneyi, altın başlı yavruyu,
Baharı, yıldızları, göğü, güneşi, suyu...

Yürekten kopan ince bir âhı, sever gibi,
Sevmek... Toprağı sever, Allah'ı sever gibi!

Halide Nusret ZORLUTUNA

son yorumuna kadar iyi gidiyordun..sonunda sonunda son yorumunda yine bi eksen kayması oldu sevgili BİLGE kardeşim..

anladım ki sen şu hacicavcavcavları başımıza musallat etmeden rahat edemiyorsun..

lütfen edebiyat sınırları içinde kalalım..
adamlar dekolte kadın bile görünce tahrik oluyollar kaldı ki..

bu arada benim Bursa'lı görünmedi bu akşam..
belki onlarca rumuzundan biriyle gelip bir mesaj bırakmıştır..

ya da şu an güncel olan birkaç mahlasından biriyle yorumlar yarın gelip şiiri..

'O Meş'um Mütâreke Bahârında' diyerek giriş yaptığı AĞLA BAHÂR isimli şiirini de 1921 de yazmış. GİT BAHÂR ile aynı kitapta... 1949 da da BAHÂR GELDİ adlı şiiri yazmış. O da Ellerim Bomboş isimli kitabında... 1955 yılında yazmış olduğu MEVLÂNA'NIN YOLLARINDA adlı şiir ile tamamen Allah'a yöneldiği anlaşılmakta...

Demek ki insanlar, ırmaklara benziyorlar. Kaynaktan fışkırarak akıyorlar, ilk zamanlarında, çılgınca ve şaşkın bir halde sağa sola taşarak kendilerine, içinde rahatça akabilecekleri bir yatak arıyorlar, bulunca huzura eriyorlar, debileri düşüyor ve mutlaka ama mutlaka durgun bir suya dökülüyor, onda yok oluyor, derin bir sükûna eriyorlar.

Bahsettiğim, vuslat... Allah'a kavuşma... Bazı akarsulara nasip olmuyor. Zaten cılız oluyorlar. Çıktıkları gibi yayılıyor, en fazla, en fazla bir bataklık oluşturabiliyorlar. Kokuşmuş, berbat, sivrisinek yuvası; mutlaka kurutulması gereken...

Peygamberlere vahiy, evliya ve sanatkâra ilham gelir. Her üçünün de kaynağı belli ve aynıdır. Özellikle şairlerin bir görevleri de İRŞAT olmalıdır. En önemli görevleri...

Genç şairlerden bunu hemen beklemeye hakkımız var mı bilmiyorum ama yaşlar ilerledikçe Allah'ın bizlere bahşettiği bu yeteneğin ve ilhamın hakkını vermeye çalışmalıyız.

Bakınız, doğan iz bırakıyor veya bırakamıyor, neticede yok oluyor. Halide Nusret ZORLUTUNA gibi. O da bir zamanların en havalı şairlerindendi. Ne mutlu ki ona; iyi, güzel ve doğru adına güzel birkaç satır bırakabilmiş!

Nur içinde yatsın! Allah razı olsun. Cennetiyle Cemaliyle şereflendirsin! ÂMİN!..

Mutluluklar...


Onur BİLGE

Şiir harika! Çağırı ve verilen mesaj kullanılan dil hem de tam tamına bir şiir!

Ve dünkü şiirin şairi sözüm ona alçakgönüllülük yapacağım sanısıyla kendini dev aynasında güürür beyanlarda bulundu! Neyse.. dünki son yorum güncelliğini koruyor..Burda zikredeyim!


“Diyelim ki çevre kirliliğinden solunum aldığımız hava dâhi bizi zehirler olsun.. Ve havadan bahsetmek burada yasaklanacak! Neden çünkü hava zehirliyorya bizi., şiirle ilgisi ne ki! Siyaset, Yurdumuzda bu denli antipati duyulan bir durum haline gelmişse..siyaset kavramı ne yapsın ki!

Siz şu şair mantığına bakın ki Atatürk ve Allaha dil uzatlanla burada siyaset yapanı aynı kefene koymuş.. İyi de Ahmet Arif ve örneğin Nazım’ı hiç mi hiç anlamamışsınız ve burada bir de bize sözüm ona, şairliğin alçakgönüllülüğünü yaparak, yok canım ben kim şair kim diyor..

Sayın efendi(ler) ya adam ya da önce şair oluşun özgüveniyle gel(in) ve kavramları bir birine sapla samanı bir birine katar gibi karşımıza çıkma(yın).. Şiir de sizin/senin olsun siyaset aanlayışın(ız)da..

Bu arada şiire, edebiyatya acaba hangi parti ne kadar devlet bütçesinden ödenek ayırıyor haberiniz var mı?

Tabii bizde siyaseti ..ne sivil örgütler, ne kurumlar..ne üniversiteler ne de köylüler, işçiler, memurlar yapamaz.. Siyaseti sadece bizde erdoğanlar (ve din adamları) yapar! Geç doğanlara siyaset ise nah.. Siz diğer siyaset yapanlar otur oturduğun(uz) yerde, kendi işin(niz)e bak(ın)! Zihniyet bu zihniyet..

Dip not: yazı tekil olarak yapılmıştı şimdi çoğula dönüştürüldüğü için parantezler () açıldı..

On sekiz yıl önce GİT BAHAR demiş, sonra coşmuş, geri çağırmaya kalkmış. Ne değişmiş? Kaçan fırsat yakalanmaz! Kaçan balık büyük olur.

Gazeteci bir babanın, küçük yaşta yazım hayatına atılan, Türkçe öğretmenliği yapan, henüz yirmi yaşında iken ilk romanı olan KÜLLERi yayımlayam Milli Edebiyat Cereyanı'na kapılan mücadeleci kızıdır.

Anlaşılır bir dille yazdığı hece şiirlerinde ince bir melâl ve zaman zaman romantikleşen bir lirizm vardır. Önce GİT BAHAR demiştir. O zamanlar henüz on yedi yaşındadır. Yaş otuz beş - otuz altı, yolun yarısı olunca aklı karışmış olabilir. :)

GİT BAHAR

Çekil, bu gölgeli yolda gezinme…
Bahâr bakışların yine pek sarhoş.
Yanılıp gönlüme misâfir inme:
Kapısı kilidli, mihrâbı bomboş,
Mâbedtir orası, mey-hâne değil!

Altınlı başında papatya niçin?
Sarı saçlarına pembe gül takın!
Git bahâr, gönlümde ibâdet için,
Diz çöken kızları ürkütme sakın.
Kalbime girme, o kâşâne değil!

Ziyâlar, kokular, sesler, çiçekler...
Ömrünün her günü bir başka düğün.
Bülbüller koynunda açtı çiçekler,
Güller dökülürler göğsüne bütün.
Gerçekten güzelsin, efsâne değil!

Git bahâr, git bahâr, uzaklarda gül!
Denize renginden bırak hediye;
Ufuklarda gezin, semâya süzül,
Sokulma kalbime peymâne diye.
Gördüklerin kandil… peymane değil!

1918 Geceden Taşan Derdler

gel! vatandaş gel!
antolojide sıkıntı var...gel!

Bu şiirin tamamı olarak verilende de yanlışlıklar var. Aslı şöyle:

GEL BAHÂR!

Gel bahâr erit, bu yolun karını,
Geçen seneleri anmayalım hiç
Dinle bülbüllerin şarkılarını,
Güllerin kıpkızıl şarabını iç,
Bu dünya bir büyük meyhânedir, gel!

Saçında baygın bir gül kokusu var…
Dudakların kızıl, karanfil gibi.
Gözlerinde gülsün mine ışıklar,
Sesinle büyüle çarpan her kalbi.
Bu hayat zâten bir efsânedir, gel!

Ben mi çıldırmışım, sen mi delirdin?
Yalvaran sesimden bu kaçış neye?
Git dediğim zaman koşar gelirdin;
Gel şimdi de, inan bu efsaneye;
Şimdi günler bir peymânedir, gel!

Gel bahâr, gel bahâr, yakınlarda gül!
Denize renginden armağan bırak;
Ufuklarda gezin, semâya süzül,
Sonra yavaş yavaş in, içime ak!
Gönlüm hasretinle divânedir, gel!

1936 Yayla Türküsü

Hâlide Nusret ZORLUTUNA

şu an ne dinliyorum?
my lady d'arbanville

Geçmişin karanlıklarını gömme,geleceğe umutla bakabilmek için pozitif ,toplu bir çağırı şiiri...umutsuz ve negatif bir tavırla güzel günleri beklemek hayalden ileri gidemez eminim...

Saygılar

Fikret Şahin