Gel baba gel Şiiri - İbrahim Özdemir 2

GEL BABA GEL..

Gel baba otur yanıbaşıma,
Yılların yorgunlugunu unutturayım,
Ben geldim artık evladın olma yaşıma,
Daha dün çocuktum hep cefakarlık sendeydi,
Yaptıgın fedakarlıklar benim vitrinimdeydi,
O zaman oldu işte artık her şey beynimdeydi,
Kılıçları kuşanıp acılarıma siper oldun,
Tabiatta bulunmaz çiçekleri bize buldun,
Iragımdaki zamanda,aslında yanıbaşımdaydın,
Agaç gibi dallanınca senin ikliminde,
Dört bir tarafa senin bulundugun yere gönderdin,
Aslında suçluyum neler yapmışım sana,
İki büklüm olmuşsun,kaybolmuşsun zamana,
Yarım asırlık hayatı içemedin kana kana..
Bırak kendini bu dalına,
Artık dik başlık yap geri kalan zamana,
kaybolmadıki hiç gözümde,
İllaki dürüstlük diyen o gür bakışlar,
Dizinde ögrendigim o şarkılarla,
Şimdi torunların onlarla uyuyorlar,
Doguştan yükledin asaletin simgesini,
Dürüstlüğü ekmege katık bulaşmamasını,
Aslında biz bizliğimize doguştan biçtirdin,
Gösterdin dogru yolu aramadım sagı solu,
Gel ol dünyadaki eserde,
Hayatının her sayfası eser ve abide,
Tüm bunları terketip düştün yataklara,
Azıcık şifa için hıncım var bu ilaçlara,
Ne olur gör tanrım!
Gözlerimden akan yaşları,
Dalgın dalgın çaresiz düşünmelerimi,
Masumane aciz yalvarışlarımı,
Gözümde yaş yerine akan kanlarımı,
Deli divane gibi garip bakışlarımı
Yaşamımda en güzel günler soluyor,
Yoksa bu hayat benidemi yalnız bırakıyor,
Gel baba gel evladın öpücüğünü alnına kondur,
Artık sana birşeyler yapabilirsem eger,
Senin içinde benim içinde mutluluk budur,
Sana birşeyler yapabilmişliğimi evlatlarım söyleyecek,
Hayat böylece nice asırlar sürecek..

(DEMYANLİ) İBRAHİM ÖZDEMİR