Gel Artık İşte Şiiri - Mecit Aktürk

Dayanılmaz oldu hasretin yükü
Dağlandı yüreğim her gün ateşte
Ağıda dönüştü bu hazin öykü
İster tan doğarken, istersen beşte
Gel artık birtanem, gel artık işte...

Gözlerim ufukta, gönlüm kan revan
Gül çiçek açsa ne, bomboş bu kovan
Figan bu/harımda eridi zaman
Hasret arap atı, dizginler boşta
Gel artık birtanem... gel artık işte...

Değdikçe inleyen yaslı ud benim
Yaz günü yaş döken o bulut benim
Kırılan hayaller... o umut benim
Yetmiyor cemalin sadece düşte
Gel artık birtanem... gel artık işte...

Al işte gururum! Kır, istersen ez
Kan kussam, bu dilim dokunma demez
Ömründe bir defa şaşır da bir kez
Anarak adımı yollara düş de
Gel artık birtanem... gel artık işte...

Âlem naz ederken az deyip hazda
Güneşi beklerken geçti bu yazda
Vuslat ele geçmez bir imtiyazda
Öfkemin izi var -sıkmaktan- dişte
Gel artık birtanem... gel artık işte...

Düşündün mü; neden, gökyüzü ağlar?
Bulutlar yaş döker... denizler çağlar?
Arz etsin hâlimi dumanlı dağlar...
Kalbimin karı var geçmeyen kışta
Gel artık birtanem... gel artık işte...

Aşkımı ifşaya ayak diretsem
Kâğıtlar sır tutmaz, ben inkâr etsem
Hâlimi heceye âşikâr etsem
Kan damlar ucundan, her hıçkırışta
Gel artık birtanem... gel artık işte...