Gel Artık Bekletme

Taşır penceremden
Rüzgarlar kokunu,
Bir ikindi karanlığı çöker odama,
Şimdi yanımda sen yoksanda,
Anılar ve kokun her an yanımda.
Akşamlara taşındığında ikindi vakti,
Çöker karanlıkla birlikte
Buruk bir yalnızlık kasveti,
Akan zamanla geçen bir ömür,
Ardından kalan bir kahve telvesi
Şimdi gece vakti,
Odam ışıl ışıl,
Yok yok olmuyor, zor yalnızlık.
Sensizlik hariç çok şeye alıştık,
Gel artık bekletme.
Bana bu kadar ceza değil layık.
Of of başım dumanlı,
Balkon kapısı yavaşca aralandı,
Misafirim bu akşam serin rüzgarlardı.