Gel Artık Şiiri - Özkan Aksoy

Karanlıkta insanlar gittikçe büyür
Beş misli on misli olurmuş
Güven gelirmiş ellerine
Yaban kuşları gibi uçarlarmış
Pembe düşlerin arasında
Düşerlermiş arkasına kocaman umutların
Onlar gittikçe o da gidermiş
Onlar büyüdükçe o da büyürmüş

Kokular gece ayışığı ıpıslaktı
Göğsüme bir korku yattı
Uyanmadı güvenim
O gece karanlıkta küçüldükçe küçüldüm
Unufak oldum

Ne sen döndün
Ne ayışığı kurudu
Karanlık üstüme geldikçe
Aldı ellerimi bir deli rüzgar

Gel artık
Gel beni kurtar artık!