İçimde bir yer,
En bilindik yer!
İçin için kanıyor.
Kanları içime,
Yarası tüm bedenime
Sızısı bilincime vuruyor.
Bir valize tüm ümitlerimi koyup
gittiğinden beri.
:
Tüm sevinçlerim solgun bir yaprak
yetim bir çocuğun yüzünde.
Gelgitlerinde denizin
sadece gidişleri var ayak izlerinin.
Martılar dahi kan taşıyor kanatlarında.
Denize her dokunuşlarında
Siyah bir kan dağılıyor kanatlarından denize
Ve boyanıyor en baştan siyaha tüm deniz ben gibi.
:
Denize mavilik,
Ellerime ellerinin boşluğu,
Havaya aydınlık her düştüğünde üşüyorum artık.
Hatta üstüme çöl sıcağından devşirilmiş
En sıcak güneşler dahi yağınca üşüyorum.
Çünkü dondurucu soğuk bir izi var gidişinin
tüm mevsimlerde,tüm iklimlerde.
:
En koyu karanlık oluyor saatler,
Bir acı zehir
Her dakika başı
Her gün ısıtılıp ısıtılıp
İçiriliyor bana karanlık saatlerde.
Bu kederli zehirle ben de uyuşuyor
Unutuyorum yaşamayı artık.
Yaşamaktan ziyade her gün yaşadığım ölüme alışıyorum daha çok.
....
..
Var gel artık.
Ne üşüt,ne kanat,
ne de kederin en koyu rengine boyat.
Tüm gidişleri,
Tüm vazgeçişleri aklında tutarak değil
Ardında bırakarak gel.
Muhammed Okay
Kayıt Tarihi : 12.6.2022 19:53:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Muhammed Okay](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/06/12/gel-artik-397.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!