Gel Artık.... Şiiri - İbrahim Cuma

Bir gurup vakti;
Deniz mavi, ufuklar kızıl.
İki tabure, bir masa;
Dikmişim gözlerimi sonsuz maviye
Beklemişim gelmeyeceğini bile bile.
Güneşi göndermişim ardından;
Gözlerin kadar sonsuz,
Gidişin gibi zamansız kararmış dünyam...
Dağları aştığını izlemişim güneşin
Sana ulaştı mı bilmem?
Bekledikçe uzadı gece.
Deniz solgun,
Yüreğim durgun...
Bir enkaz bıraktın öylece,
Hayata kırgın...
Yakamozlar bile küstü geceye.
Yıldızlar sustu.
Ay, çekildi bulutların ardına
Yüzünü astı.
Yalvarırım çık gel artık
Mahzun koma geceyi
Durgunluklar bitsin artık,
Ateş sarsın bacayı...