Emzir koynundaki umudu ana,
Emzir ki kördüğümler muhtaç ona.
Vakit ermedi mi beklenen âna?
Gel bu zulmet içindeki cihâna.
İlim, irfân bütün pazarda sattık.
Bazen akılla bazen kalple battık.
Âlem yürüdü biz yan gelip yattık.
Gel, asırlar bile yoruldu artık.
Yol dikenli, tuzak içinde tuzak.
Tarik sâdık ister, adeta toprak.
Gâye-i hayale götüren Burak,
Gel, yetiştir mesafeler çok uzak.
Yûnûs, gayret yoksa bekleme himmet,
Gökten kim gelse de edemez medet.
Kâinat okunmazsa âyet âyet,
Gel demekle, kabul edilmez davet.
Mart 2015
Zulmet: Karanlık
Tarik: Yol, usul
Gaye-i hayal: Amaç, mefkûre
Burak: Peygamber Efndimizi Miraç’ta Mekkk’den Mesci-i Aksa’ya götüren binek
Kayıt Tarihi : 13.5.2021 18:27:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!