Gel artık Şiiri - Mircevat Ahıskalı

Karanlık oda, soğuk duvarlar,
Yalnızlık, derin fikirler,
Karışık hayaller,
Yürek çarpıntısı,acizlik,
Sonsuz bekleyiş,korkutuyor beni.
Bazen kendimi kabirdeymişim gibi
Hissediyorum.

Ne bitmez çileymiş bu.
Yıllar oldu bekliyorum,
Gizli – gizli ağlıyorum,
Göz yaşlarıma boğuluyor,
Kıvranıyorum.
Ayrılık, hasret yedi, bitirdi beni.
Niye, neden?
Soruyorum cevap yok.
Gizli –gizli derdimi söylüyorum,
Kendim söylüyor,
Kendim dinliyorum.

Beklemediğim bir gün
Dünyam karardı.
Bir anda her şey değişti.
Sanki evimin direği yıkıldı.
Doğa rengini kaybetti,
Gözlerim mat görüyor,
O günden beri
Yüreğimde sevinçten eser kalmadı.
Sen karanlıklara gark oldun,
Ne bir iz, ne bir haber.

Arıyorum işte,
Karanlık odada kara bir varlığı
Arar gibi.
Karanlığın derinliklerine sesleniyorum,
Çağırıyorum,
Ne bir ses, ne bir cevap.
En son ölen umuttur.
Bekliyorum,

Haydi gel artık, bitsin bu çile.
Boynu bükük öksüzler,
Suçlu bakışlar,
Buruk bayramlar, sahte sevinçler,
Her şey karışık.
Yıkılmış hayaller,
Bitmiş umutlar,
Unutulmuş sözler,
Yalnız sen unutulmadın...