Gel Al Beni Şiiri - Hülya Taydaş

Acımasızca dalından koparılıp,
Zamansız solan üç gülle yola çıkıp,
Yedi karanfile uzanan bu eller benim.
Yanan ateşlerde açan gül de benim.
Haydi durma,
Gel, al beni.
Gülden polen alan arı gibi,
Gel, al beni.
Sen arı ol, ben polen olayım
Umut senden doğsun.
Haydi gel gülüm.
Gel, durma.
Koş eylemlerin sabahında,
Avuçla toprağı
Ve düşün bağrında yatan o fidanları.
Düşmeden toprağa,
Toprak canla sulanmadan
sarıl inançlarına,
Sarıl sıkıca yaşama,
girmeden toprağın bağrına.
Gel, sar beni dost sıcaklığıyla.
Meydan okuyalım dönen döngüye.
Hoyratça yaşayalım
bize verilen yaşamı.
Bu hayat benimse sana veriyorum.
Kim ne derse desin,
Al gülüm beni de.
İster koparıp cam vazoda soldur,
İstersen dilediğin yerlere asıp kurut beni.
Bu yüreği ve canı sana veriyorum.
İster kopar, istersen koparmadan al.