Gel Şiiri - Gökhan Şahin

vişneli puromun
dumanıyla
yazıyorum
adını
hasretimi
hayata
hüznüm
kanat açıyor
gökyüzüne
acıtıyor içimi
yürekleri parçalayan
cehennem kuşları gibi
her saniye
adını anıyorum
ve her saniye
yokluğunun acısı
büyüyor içimde
soğuk hastane penceresinde
büyüyen günlerim gibi
senli günler
ufuklar gibi uzak artık
damarlarımda dolaşan
kanım
sensiz
geçen her gün
her an
biraz daha ölüyorum
acılar içerisinde
gel sevdiğim
cennetime