Gel Şiiri - Necat Önder

Sensizlik ruhuma ne onulmaz yük
Gözlerime yaşlar doluyorken gel
Her gecem gündüzden bin defa büyük
Güneş ufku öpüp yalıyorken gel

Artık daha fazla elemde verme
Hasretin bir büyük yüktür ömrüme
Üzüldüğüm zaman su serp gönlüme
Ellerim saçımı yoluyorken gel

Gelmek için nolur arama neden
İniver dünyama artık tepeden
Yanan şu gönlümün rahmetisin sen
Kalbim bir gül gibi soluyorken gel

Özlemin gönlümü tarumar etti
Elemin inan ki canıma yetti
Günlerdir emin ol sabrımda bitti
Efkâr beni benden alıyorken gel

Sensiz yaşayamam bundan emin ol
Kırılsa da yen içinde kalır kol
Lakin bu çıkmazdan olmalı bir yol
Bir yol bul çıkmazda kalıyorken gel

Geçmişin olanca derdini unut
İstikbale doğru bir makul yol tut
Ufka yönelmişim içimde umut
Gözlerim sonsuza dalıyorken gel

Eğer gelmez isen sen bunca zaman
Öldüğümü farz et ve halime yan
Beni rahmetlerle, dualarla an
Dostlar namazımı kılıyorken gel