Gel Şiiri - Engin Güler

___________Gel
____________Gene gel

İntihar haylaz bir çocuk gibi adımı fısıldıyor
Korkuyorum tüm seslerden
Şehir arsızca koynumda
Her gece
Yastığımın altında korkak bir katil sevgili
Yüzümden içiyor suyunu
Susuyorum sadece
Susuyorum ağlayarak
Boğulmak için kendi nehrimde
Gel
Gene gel

Kumrular telaşla bıçak sallıyorlar rüzgarın peçesine
Dar ağaçlarında hainlerin o kahpe suskunluğu
Bu gece ölmemeli insan doya doya sevişmek dururken sevgili
İzmir kıvrılıyor altımda ateşler içinde
Rahmine bıraktığım sahipsiz ölü bir piç
Taze gelinler inliyor kısarak gözlerini
Yarınsa tam bir bilmece
Yada tek başına uzun bir ünlem

Ben bu şehrin urganını çözdüm ırzına geçtim
Yeri geldi diz çöktüm aman dedim sevgili
Ey şehir sen
Fikrimin
O utanmaz faişesi
Ey şehir
Acemi sözlerimin şekilsiz şairi

Ve gören
Ve duyan
Ve bilen

______________Gel
_______________Gene gel

Hangi tırtıl işledi seni o küçük elleriyle
Hangi rüzgarlar okşadı tenini
Hangi suların ıslaklığı içti saçlarını
Hangi yüreklerin ince dantellerinden süzüldün sevgili
Hangi yolların o fukara hüzünlerinden geçtin yorgun
Hangi elleri kınalı ana doğurdu seni
Gel
Gene gel

Bırakıp ruhunun inlemelerini bir pazar tezgahına
Bırakıp günahlarını serçelerin o masum çırpınışlarına
Ve kına yakıp saçlarına sevgili
Bir kısrak gibi geçip pusulardan
Süvarilerin o alımlı başları gibi
Dik dimdik

Gel
Gene gel

Terini bırakıp seviştiğin tende
Aldatmaları bırakıp aldatıldığın yerlerde
Gözlerinde büyütüp bir çiçek demetini
Ve bir halkın desenlerini işleyip sesine sevgili
Ve çocuklar gibi temiz
Bir bayram sabahı giyinip
Kopup bir buluttan kurşun misali
Gel
Gene gel

Bu akşamlar dokunuyor bana artık
Zamanın gergefinde derim sancılı
İşliyor keskin iğnesiyle derviş
Ve bir nehir akacak yer buluyor içimde sevgili
Körpe bir gün ufukta öyle bekliyor
Geçilsin diye ırzına
Oysa eksiktir bu takvimler sevişmek saati yazılmamıştır
Ve bir kadın kendinden başka neyi doğurabilir ki

Gel
Gene gel

Yarım kalmış bir şiir gibi ömrüm
yoğrulur derinden
Ve bir yarım deprem bekler
Ateşten sudan geçer
İşlenir bir demirci örsünde
Ve artık hazırdır ruhum
Kendi infazına sevgili
Hep bir sebep mi gereklidir gitmeye
Bazen sebepsizde küsebilir insan
Sen fikrimin derin karmaşası
Sen acemi sözlerimin usta şairi

Ve gören
Ve duyan
Ve bilen

____________Gel
_____________Gene gel