Karanlık günleri aydınlatan ışık
Mutlu anları seninle paylaştık
Ömür boyu yüzüme gülsene hadi
Nerdesin, çıksana ortaya
Parlasa ya ışıkların yüzümde
Mutluluk gözyaşım olup aksan ya
Yapamazsın...
Sen iyi gün dostu, sen insafsız
Hadi çıkda esirgeme bir kaç pırıltıyı yüzümden
Birkaç gözyaşını yüreğimden, gözümden
Gel, gel ki gülebileyim tekrar içten
(29/03/1997 Cumartesi)
Gülay YıldızKayıt Tarihi : 22.12.2003 20:32:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Gülay Yıldız](https://www.antoloji.com/i/siir/2003/12/22/gel-70.jpg)
Sevgimle
İbrahim Tolga Özsoy
O zaman bence aşk güçsüzlere mahsustur.!
Yani aşk insanların elinde ki bütün güçlerin kökünü kurutur...
O yüzden aşkı içte yenmek gerekir yani savaş insanın kendi kendisiyle eğer sevgilide umut yoksa budur çare...
Tebrikler...
TÜM YORUMLAR (2)