Gel Şiiri - Ayfer Ersoy

Değilmiki hasreti anlatmak
Sözlerin bittiği yerde sessizliğe yar olmak
Ellerin gittiğinde üşümek temmuzun ortasında
Yokluğunun ateşi yakar Ankara'nın kuru ayazında bedenimi
Erzurum'un puslu gün batımı gibi gözlerimin bakışları
İzmir'in havası misali saçlarım
Karadeniz kıyısı dudaklarım;
Yokluğunda parçalanan bedenim
Varlığınla bir bütün...
Hasretin içimde efkar..
Kör şafakta elim tetikte
Yokluğunu öldüreceğim
Ya gel...
Ya da gel canımın içi...