Gel Şiiri - Kadir Turan

I
Bana şiir yazdıranım gel
Kays misali gezdirenim gel
Gel can özüme ateş olanım gel
Bana yar, bana sevgili,
Yüreği yüreğime eş olanım gel
Geceme dolunayım
Günüme güneş olanım gel
Yalnızlık deryasında
Kalbimle sırdaş olanım gel
Gel can özüme ateş olanım gel

II
Sensizken bedenim şekl-u şemailsiz
Aşk olup cismime akan kanım gel

Uğruna Ferhat’ın deldiği dağı
Un ufak ettiğim özge canım gel

Aşk imiş yüreği yanardağ kılan
Ateşten sel oldum a cananım gel.

Beni gecelere esir bırakma
Kuşan mihr-u mahı asumanım gel.

Cerahat cismimi tarumar etti
Can seni çağırır a dermanım gel.

Sensizlik sen gibi olmuyor ey yâr
Elmas yüreklim, çeşm-i giryanım gel.

III
Cırmala kara yüzünü karabulutların
Ziya olup süzül de gel

Ak alnıma kader olup
Ak kalemle yazıl da gel

Çat kaşlarını ayrılığa
Fena halde bozul da gel

Dolunayım; haydi artık
Yüreğime süzül de gel.