Gel Şiiri - Atila Günal

Yalnızlık denizinde
Delik sandalımla kaldım
Bir yandan boşalırken
Bir yandan yenileri geliyor
Her yanım zaten siz

Bir esinti var hafif hafif
Yırtılmış yelkenime üflüyor
Tembel tembel.
Yol alınmıyor böyle
Yine deniz, yine siz her yan

Bir karaya varmalı
Ne kadar oldu bilmiyorum
Kayboldum zaman içinde
Yırtık yelkenim, delik sandalım
İnadına esmeyen bir yel
Yine deniz, yine siz her yan

Bu su çölü içinde
Susuzluktan ölmeden gel
Sandalım su alıyor
Yelkenimi
Güneş kavurmadan gel.
Son çok yakın
Henüz sevecek dermanım varken gel.
Bir yudum sevgi istedim senden
Esirgemezsen, gel...