Gel Şiiri - Turgay Ata

Sen yoksun bu şehir ne kadar üzgün
Ağaçlar bir bir döküyor yaprak
Rüzgar da hoyratça esiyor kızgın
Gelmeni bekliyor bir mum yakarak.

İstila edilmiş gönül köşküme
Sensiz acı keder ıstırap yağar
Katran karasına dönüşür renkler
Bir kabus bitmeden birisi doğar.

Bekletme gel artık vade dolmadan
Ansızın bir şafak vakti çıkarak
Hazana dönmeden güller solmadan
Gel diyorum artık bir mum yakarak.