Gel Şiiri - Şair Kardelen50

GEL

Bir ömür adadım sana Sultanım,
Aylar yıllar geçsede
Hiç usanmadan beklerim ben seni.
Yüreğime toprağına ektim;
Yıldız gözlerini.
Mevsimler hazanı göstersede
Bir gün ömründe.
Güllerin döksede yapraklarını,
Sen yüreğimi dağlayan dikenlerinle gel.

Neler alışmadı ki bu yürek,
Yokluğun dışında!
Uykular firar mı etmedi geceler boyu?
Keder usulca sokulup kıvrılmadımı yatağıma?
Nelere alışmadı ki bu yürek Sultanım
Sensizlik dışında!
Gülümser olduk artık bütün acılara!
Olurda bir gün senide vurursa keder yüreğinden.
Çekilmez olursa dertler,
Çıkmaza girerse bütün sokaklar.
Ben razıyım Sultanım.
Çekilmez dertlerinle gel.

Ömür dediğin kısa bir zaman,
Sende anlarsın Sultanım;
Her şey için geç olduğu zaman.
Yıllarca dost diye baktığın aynalar
Gülmez olur sana,
İş işten geçtiği zaman.
Tek tek kaybolur iyi gün dostların
Kalırsın bir başına saçlarında aklar...
Kır ne olursun sende şu inadını!
Böyle delice isteniyorken gel.

Rüyadır şimdi gördüğün bütün ümitler.
Bilmeden kaçırırsın son fırsatlar trenini.
Bir ömrü adamışken ben sana Sultanım,
Heveslere kapılıp kaybedersin Kardeleni.
Sanmaki bir daha gelir!
Zamanında unuttuğun seni seven.
Geride kalansa bir avuç yalandır.
Aşkın,mutluluğun,umudun kuşu,
Uçar uzaklara haberin olmaz.
Bak geçemeden zalim yıllar,
Sana çağırıyorum Sultanım.
Düşmeden vefasız halden bilmez yar eline,
Namusunla,vefanla,sevginle gel...