Gel II Şiiri - Ahmet Coşkun

Gel II

Bir sözün bin bela bana
Ben ölüyom sen yak kına
Gayri dertler yetti cana
Yaralarımı açma gel

Mecnun etme sen çölüne
Hasret bırakma yüzüne
Yol bilmem gelsem ölüne
Gönül derdinden kaçma gel

Kurur yerlerin çamuru
Göğünde var kar yağmuru
Nedeceksin kürk samuru
Düşersin yere uçma gel

Bulamazsın Hint kumaşı
Ayni dükkan ayni çarşı
Geçemezsin arzı arşı
Payından gayrı seçme gel

Söz öldürür kurşun ne ki
Göz yaşına bakmaz el ki
Uslanırsın bir gün belki
Diriye kefen biçme gel

Coşkûnî