Sevgili, gel artık daha düşmeden düşler
Loş, zifiri bir zindan boşluğuna…
Gel hadi firar etmeden yürek
Bilinmez uçurum diplerine…
Bu acıyı kaldırmaz yürek,
Görmeden denizî gözlerini
Bu nahif ve kırılgan yüz
Sahipsiz bir mezar olmadan
Gel hadi sürgün düşmeden çocuklar
Solmadan umut çiçekleri…
Vurulmadan ellerime paslı prangalar
Düşmeden peşime zulmet avcısı caniler…
Ve çıkmadan adım kaçağa
Ya gel ya da rüzgarla yolla
Yaşamla bütünleşen badem gözlerinin kokusunu…
Kayıt Tarihi : 20.7.2005 03:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!