Bilindik bir diyarın tozlu yollarından geç
Ensende bir sıcak ertesi gönlünde yaralı bir ilkinde akşamı
Geceye uyanan baykuşları uyandırsın gözlerin
Bu sessizlik kulaklarında çınlayan bir ağıttır
Bir defterin köşesinden tutuşan bir yanık
Seni sevmek yarı uykulu yarı uyanık
Tan yeri senin ile göçtü bu şehirden
Bakılmaz kızıla boyanmış gökyüzü
Bakılmaz aynalara gün yüzünde
Benim yüzüme yansır gözlerin
Gözlerin ışıtmaz ılıtır buzdan örme evleri
Ateşte yanarmış deminde
Ben de yanarım yanında gel
Gel kör olası
Gel bahtı karalı
Bir gece yarısı gel
Gel yeter ki kabuslarıma
Bir kötülük görsün düşlerim
Bin ahın içinde bir iyilik yeşersin bahçende gel
Kayıt Tarihi : 8.11.2023 02:04:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kalbe düşen bir ateş ancak deminde yanar.
![Mücahit Karaçınar](https://www.antoloji.com/i/siir/2023/11/08/gel-1768.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!