Gel, ey evimin neşesi, gel!
Seni bekliyor kapılar, pencereler seni.
Seni bekliyor merdivenler, odalar seni.
Sensiz üzgün duvarlar, ağlamaklı tavan.
Gel, ey evimin rengi, gel!
Yokluğunda güneşi soldu günlerin,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta