Gel Şiiri - Ziya Nizam

Monarşik sistemlerde büyüttük yalnızlığımızı
Okyanuslar büyüklüğünde göllerde
Yüzdü platonik sevgilerimiz.
Kalabalık bir yalnızlığımız vardı hep.
Birbirinden kaçan bir benliğimiz vardı.
Kaçan kovalanır anlayışı hakimdi beyinlerimizde.
Gençliğimizin düşüncesizliğiyle
Hep kaçan olmayı yeğliyorduk.
Birbirimize yaklaşsak ölecekmişiz gibi geliyordu.
Sen bende arıyordun
Eski sevgilinde bulamadığın yakınlığı.
Yine bulamadın sanıyordun sonra.
Oysa ummadığın kadar yakındım ben
İstediğin yerde,istediğin şekildeydim.
Sadece beynin yeterdi aslında
Beni sen yapmaya.
Benim hep bir zaaf yanım vardı
O sendin.
Gizli öznelerinde yaşatıyordum seni
Kurduğum cümlelerin.
Yerçekimine eşdeğer bir çekim yayıyordun etrafına
En çok da ben etkileniyordum bu çekimden.
Kalbim,nezleden garip bir gribe çevirdi sevgini.
Damarlarıma oluk oluk sen akıyorsun artık.
Senleştikçe yaşasam mı,ölsem mi bilemiyorum.
Hücrelerimin bölünmekten başı döndü.
Her yeni doğan hücrede
Yepyeni bir sen varsın.
Hep bir zaaf yanım vardı
O sendin.
Hep bir çocuk yanım vardı.
Sadece seninleyken ortaya çıkan.
Ben tüm çocukluğumla
Denizler almıştım sana.
Hani sen çok seversin ya.
Kırmızı gül bahçeleri kurmuştum
Bu denizlerin tam orta yerine.
Çocukluk işte.
Seni seviyorum yazmıştım suya
Tuzdan yaldızlı harflerle.
Sanki çok mu önemliydi,
Benim seni safça seviyor olmam.
Gerçekçilik bile değildi.
Hayaldi,umuttu ve belki de rüyaydı.
Çocukluk işte.
Hiç bilmedin sen
Gülüşündeki tıpatıp benzerliği.
Hiç bilmedin
Bakışındaki aynılığı.
Hiç bilmedin
Sana olan tutkumun
Senden önceden beri var olduğunu.
Kaçırıyorum şimdi düşüncelerimi senden
Yoksa öldürüyorsun beni.
Kalbimi olduğu gibi
Beynimi de sensizliğe alıştırıyorum.
Acımdan,
Gözyaşı ekiyorum,son moda asfaltlara.
Beni sana götürmediklerine içerliyorum.
Yorgunluk tuttu ellerimden
Senin ellerin kadar sıcaktı.
Seni aramanın,seni anlama çabasının yorgunluğu
Artık tüm bedenimi sardı.
Sonsuzluğa açtım şimdi kapılarımı
Hadi koş bekliyorum seni de.
...
Her ne kadar gelmem desende biliyorum kalbinin benimle olduğunu.Beynin değil,kalbin.Beynin hep zıttı çünkü,hep doğru bildiği yanlışlar yaptı.Biraz kalbinin dediklerini uygulasa daha güzel olurdu.Olsun,ben herşeye rağmen bekliyorum.Sen olarak gel.Hadi artık gel.

13.10.1997-Pazartesi
19:15 Çerkezköy