Gel Şiiri - Hayati Yavuzer

Sen ey!
Her kimsen,
Bir bilsen…
Butun iklimlerim karisyk,
Butun agaclarim ciplak..
Butun dallarim kurudu.
Yuregim sensiz susuz,
Gecelerim col firtinalarinin ugragi,
Ve yuregim kurak.

Sen ey!
Her kimsen,
Bir bilsen…
Ne yaman bir eksiklik,
Ne yaman bir yarim kalmadir yasadigim.
Kavruk bir ozlemdir serpilen
Sensiz zamanlarim ustune.
Parlak yildizli lacivert geceleri
Demli caylarda bugulanan
Ala safaklari ozledim.
Siir irmagim kurudu
Cansiz… cesetler gibi her misram

Sen ey!
Her kimsen,
Bir bilsen…
Bir mumun fitilinde her gece
Sefere cikar yuregim senden yana
Zamanin bilinmez iklimlerinde.
Icimde buyuttugum
Tum senin rengindeki laleler soldu.
Sancili bir ozlem simdi her gece bana yar;
Yuregim say ki lale-zar.

Sen ey!
Her kimsen,
Bir bilsen…
Yakici aliskanliklarim sana nasil susamis..
Uykusuz geceler askina…
Turkusuz gurbetler askina…
Seni soluyan misralar askina…
Gel artik!!!