Gel Şiiri - Adem Yavuz Düzgün

Elimi tuttun diye, benimsin demem sana
Saçımı okşa derim, öp kokla demem sana
Bi çay koy da içelim, muhabbet yeter bana
Gel yanıma çekinme, sarıl demem ki sana

Ayrılık acısını her gün yaşarım ama
Özledim, suçlusun demem ben sana
Geceler çok uzun gelse de bana
Uyudum, uyandım bitti derim sorana

Gece olmasa da gündüz gel bana
Bari dizlerini yastık yap bana
İnan öyle sıkışmışım ki kapana
Bin çırpınıp, bir kez geldim kapına

Hakkım yoksa istemem, olanı gel saklama
Beni kendine, bu kadar yasaklama
Sadece sarıl bana, istemezsen koklama
Yanımda azcık otur, göğsümde konaklama

Zaman hızlı geçiyor sen yanımda olunca
Saatler duruyor senden uzaklaşınca
Geceler sabaha birazcık yaklaşınca
İlla söyletme beni, bir kez de sen gel bana

Sözümü tutamadım, sar beni dedim sana
Sarmadın kollarını şu fersiz kollarıma
Hiç olmazsa bu gece rüyalarıma
Gel, gel de Umut ol yarınlarıma

Buralarda insanlar bilmez sevdayı
Belki yakıştırmazlar, kızarlar sana
Adımız sorulursa tuz basarım yarama
Dost derim, kardeş derim laf getirmem ben sana