Gel Şiiri - Cihan Taş

Gel yedi iklimden,
Gel yüzlerce dillerden,
Dağlardan,
Ovalardan,
Yozlukları aş'ta gel.

Göklerden in,
Yer altından çık,
Uykular içinde,
Tatlı bir düş olup,
Uyanda gel.

Varsa içinde umut,
Yüreğinde sevda,
Dilinde barış.
Yüreğinde Mertlik olsun,
Gel.

Gel şafaklar atmadan,
Türküler susmadan,
Çocuklar uyanmadan.
Yepyeni bir gün;
Olup da gel.

Salıncaklarda sallanan bekleyiş,
Kıyılara vuran dalga,
Demire düşen tav gibi.
Hasretlere muştu ol.
Gel.

Yüzyıllardır yolun gözlendi.
Dört kitap anlatmaya yetmedi mi seni.
Neredesin ey İNSAN…! ! !

02.05.2016
04:45