Gel Şiiri - Akif Okan

İlkin gecenin sessizliğe boğulduğu bir vakit,
Tozlu bir şiir kitabının, en ücra yerinde rastlamıştım sana.
Ve ellerin ruhumda ki derin yaralara merhem,
Gözlerinse kifayetsiz duygularıma tercüman oluvermişti.
Uykuyu mağlup ettiğim bir gün daha düşerken takvimden,
Henüz dakikalar önce tutuşmasını emrettiğim sigaramın,
Cılız dumanı dudağımda ahenkle dans ederken.
Ve ayın şavkını kaybettiği o son çeyreğinde gecenin,
Senli bir sevda türküsüdür, beni virane eden.
Gel, gel de şiirlerimin en büyük ilhamı,
Bu iki nefeslik ömrümün vuslatı ol işte.
Yürek sızım, sevdiğim, ab-ı hayatım,
Bil ki; ne zaman seni anma şerefine erse,
Buram buram hasret kokar satırlarım.