Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Nuh comba olmuş aşkından bin pare
Gönlüne kazınmışsın, çekip gitsen ne çare
Elinde kalem, yazar aşkını şiirlere bi çare
Gönül makemesinde kalemi kırılmadan gel
Uzun zaman uzak kalmak sana yaramış nuh kardeşim. gerçi bende uzun zamandır uğrayamıyorum işlerin yaoğunluğundan ama.
yüreğini kutlarım tam puanı koyarım.
saygılar
Gönül sarayının tahtına sensiz
Hükümdar etseler kabulü yersiz
Yanımda sen yoksan neyleyim sensiz
Çadırım başıma yıkılmadan gel
Ömrümün mevsimi hazan olmadan
Bu yürek aşkınla yanıp solmadan
Mezarım kazılıp toprak dolmadan
Ruhum bedenimden ayrılmadan gel
Son sözüm bu çağrım, son davet sana
Tükendi gençliğim tak etti cana
Nuh Comba aldanır belki de amma
Hesabın mizana taşınmadan gel.
GÖNÜL DOLUSU TEBRİKLER ÜSTAD. HARİKA BİR ŞİİR OKUDUM. SAYGILARIMLA...
Nefis bir şiir. Usta kalemden çıkan eserleri okumak ayrı bir zevk veriyor insana. Kutluyorum.
Gönül sarayının tahtına sensiz
Hükümdar etseler kabulü yersiz
Yanımda sen yoksan neyleyim sensiz
Çadırım başıma yıkılmadan gel
Ömrümün mevsimi hazan olmadan
Bu yürek aşkınla yanıp solmadan
Mezarım kazılıp toprak dolmadan
Ruhum bedenimden ayrılmadan gel
Hoş geldiniz sevgili dost. Çok özle ve bir o kadar da anlamlı bir şiir ile aramıza dönmüş olmanıza sevindik. Türkü tadında bir şiir okuttunuz.
Kutluyorum kaleminizi ve yüreğinizi. Beklediğiniz güzelliklerin ve sevgilerin bir an önce gelmesini dileyerek. Saygılar yüreğinize ve tam puanımı bırakıyorum sayfanıza
Muhteşem şarkı tadında bir şiir yürekten kutlarım selamlarımla...
Son sözüm bu çağrım, son davet sana
Tükendi gençliğim tak etti cana
Nuh Comba aldanır belki de amma
Hesabın mizana taşınmadan gel.
GEÇ KALINMIŞLIĞIN GRİ RENGİ RESMİ BİTİRMEDEN...
KALP VEDALARA MERHABA DEMEDEN ...
ŞİİR FİNALİNİ YAPMADAN GELL....
TEBRİKLER...
üstadım nuh bey ;
yeni şiirinizle beraber aramıza tekrar hoş geldiniz...
sevgiliye yürekten seslenen duygularınızı mısralarınıza bir nakış gibi işlemişsiniz...çalışmanızı beğenerek okudum...kutlarım yüreğinizi...tam puan...sevgiyle ve şiirle kalın...saygılarımla....ibrahim yılmaz.
Gönül sarayının tahtına sensiz
Hükümdar etseler kabulü yersiz
Yanımda sen yoksan neyleyim sensiz
Çadırım başıma yıkılmadan gel
Başarılı çalışma , çok da güzel bir ayak yakalamış değerli şair. Beğeniyle okudum. Tebriklerimle tam puan. Saygılar.
Öyle içten, öyle güzel seslenmiş ki yürek, kalem çağlamış...Kaleminiz hep çağlasın efendim, ilhamınız bol olsun.Tam puanla kutluyorum.
Bu başarılı çalışmanızdan dolayı sevgi dolu yüreğinizi kutlar Edebiyatımızda yer edecek daha nice eserler umuduyla sağlıklı günler dilerim Selahattin Bakır
Bu şiir ile ilgili 46 tane yorum bulunmakta