Gel, gözlerim buğu almış, görmüyor
Ellerim tir tir titremiş, üşüyor
Ayaklarım çakılmış, yürümüyor
Dünya devinim içinde dönmüyor
Gel, saçlarım ak ak olmuş, düşüyor
Yüreğim yarayla dolmüş, acıyor
Gece gündüze karışmış, olmuyor
Dünya başıma yıkılmış, vuruyor
Gel, şiirler mahzun olmuş, ağlıyor
Türküler gama bürünmüş, inliyor
Resimler siyah tonlarda küsüyor
Her şey üstüme üstüme geliyor
Gel, dostlar ısrarla seni soruyor
Sohbetler kırılmış, koyulaşmıyor
Yüzüm sararıp solmuş, açılmıyor
Hayat umrumda değil, yaşanmıyor
Gel, her şey seninle bitip başlıyor
Tüm yollar sana varıp ulaşıyor
Sensiz yaşamak ağır yük oluyor
Ölüm kapımı çalmış, gülümsüyor
Kayıt Tarihi : 7.2.2010 17:00:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
1 Eylül 2007, Kırcaali
![Resmiye Mümün](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/02/07/gel-1128.jpg)
Tebrikler sevgili Resmiye.
TÜM YORUMLAR (18)