Gel Şiiri - Kemal Müftüoğlu

Hilal yıldıza sırtını dönmüş
gecenin koynun da sessiz duruyor
üşüyen bulutlar kaybolup gitmiş
ıssız kaldırımlar seni soruyor.

uzak tepelerde ışıklar yanar
mesafeler yüreğime dokunur
içimde belirsiz bir yara kanar
aklımda hep o gidişin durur.

seninle yolumuz ayrılsa bile
çoban yıldızı seni buldurur
bir gün karşılaşıp göz göze gelsek
bir damla gözyaşın beni öldürür.

uzakta ışıklar yanıp sönerken
nasıl özlüyorum seni bir bilsen.
ölüp gitmeden bir tek arzum var
son bir defa olsun yüzünü görsem.