Geçti bitmedi Şiiri - Kpt Yılmaz Bektaş

Sanki eski bir film tadında
Geçti gitti yıllar su gibi…
Ömür dediğin zaten ne ki
Dönüp bakınca şöyle geriye
Sanki hiç boş vaktim yokmuş,
Durmadan koş habire konuş
Şimdiki zamandan bakınca, hoş;
Asıl içimdeki boşluk duygusu boşmuş…
Belki kalan vaktin azlığından
Koşturamadığımdan olabilir
Bence asıl artık umutlandığımdan;
Öylece durup bakabiliyorum bir resme
Hele aynaya; hem de her istediğimde
Duyabiliyorum da; işte bu asıl Mucize;
Etrafta ne çok kuş sesi varmış!
Elbette biliyorum:
Gördüklerimde var göreceklerim de
Nehirler, şehirler, göller, neler neler…
Anlayamadığım:
Eninde ve sonunda:
Emeklerimin sonucuyum ben
Ama ne ilk ne de sonuncusuyum
Çok ama boşuna koşanların,
Ne de gereksizmiş konuştuklarım
Anlaşılsın diyerek üstüne basarak
Tane tane konuşmuştum oysa
İncir çekirdeğini doldurmayan
Sözlermiş; bitmeyen monologlarım…
Onca anlaşılamayanın ortasında
Kimsenin bir şeyden anlamadığını
Anlayamamışım. Oldu bir kere
Artık tasalandığım şeyler azaldı
Ve gerçekte az çoktan daha pahalı !
Ağzımda kaldığında son dişim
Çiğneyemesemde tek lokmamı
“Ne de lezzetli kokuyor ekmeğim”
Diyeceğim söz. Ey kendim!
Anladım son nefese dek hayat sürecek.
Geçmiş geçmişte kaldı aslolansa gelecek
İnanıyorum; aşağıdakilerde iyi gelecek:
Geride kalanlara sünger çekmek,
Bolca tebessüm ederek gülebilmek,
Tabiki de vakti gelince gidebilmek…

Yılmaz BEKTAŞ