Geçti Bir Aydıni Gören Olmadı

Ömür defterine bin hüzün yazdım,
Okudum, sesimi duyan olmadı.
Kendi mezarımı ben kendim kazdım,
Üstüme toprağım atan olmadı.

Gönül haktır dedim, hep gönül aldım,
Dünya denen kovanda bir nebze baldım,
Kırıldım, döküldüm, cihana çaldım,
Tadıma varıpta yiyen olmadı.

Umutsuz gönüle bahar getirdim,
Bazen taşlı yürek, bazen hatırdım,
Vefasız dillerde mısra, satırdım,
Beste beste çaldım duyan olmadı.

Selalar verilir sıradan sıra
Minarelerinde hüzün bin para,
Şu yetim göynümde açılan yara,
Bin feryat ettim de duyan olmadı.

Kul Aydıni içim kara bir zından,
Kuru iftiradan, meşrepsiz zandan,
Hicretim sanadır, bıktım bu candan,
Geçti bir Aydıni gören olmadı.