Ne kaybettiğini fark ettiğinde
Anlıyorsun...
İçindeki şehrin, ışıklarının
Neden bir bir kapandığını.
Ve kokusundan tanıyorsun
Cana susamış, yalnızlık korkularını.
İşitiyorsun işte,
en derininde, o ıssız
sokakların delirten ıslıklarını.
Dinle bak ne diyor, gönlümün türküsü.
Sen, buna yaşamak diyorsun ya..
Yaşamak değil, bu
Ölümün başka türlüsü..
Mutsuz değilim aslında
Ama mutluda değilim.
Mutlu olmak istiyor muyum?
Onu da bilmiyorum.
Görünürde; kanayan, acıyan bir yerim yok.
Lâkin, iyide olamıyorum.
Hep bir yılgınlık, yorgunluk hali.
Başım yastığa değse, uykum firari.
Ne gidebiliyorum, ne geri dönebiliyorum.
Başladığım yerde, zamanı tutmuş, öylece...
...Bekliyorum.
Akmış gitmiş hayat
Ben yaşadım (!)
Sayıyorum...
Dilruba / Son Kasım 2021
Kayıt Tarihi : 29.11.2021 04:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Buhran
korkunun şiddeti kadar güçlü maksadın ta
kendisidir. Yol biterse saadet öyle biter.
çünkü saadet aynı zamanda bir ömürdür.
ÇOK GÜZELDİ
TEBRİKLER SAYIN GENÇ
"Günün modası, buhran!"
...
Tadımız mı?
Yok!
Adımız mı?
Kimin işine yaradığına göre...
Ha var, ha yok!
...
Sokakları gezilemiyor ise özgürce
Korkusuz...
O şehrin nesini sever
Nasıl yaşar insan
Hele bir kadın!
Adı, sanı ne olursa olsun.....
Şiir sarstı Emine Hanım..
Yazacaklarımı sustum, maalesef...
Tebrikler..
TÜM YORUMLAR (2)