Geçmiyor Zaman Şiiri - Mehmet Yücel

ansızın çöken bir sevda dumanı
yolunumu kaybettim
öyle bir yerdeyim ki
ağaçlar cılız
mevsimsiz
bütün dallardan yapraklar dökülmüş
bataklık mı bataklık
belirsizliğin ortasında bir yer
bu ben değilim
rüyalardayım
o yanı bu yanı sevdası duman
ooyyy
geçmiyor zaman

ağlayasım var hıçkıra hıçkıra
ağıt yakmak istiyorum
üstümde akbabalar
ne olduğu belirsiz varlıklar
aç yırtıcılar ortasında kaldım
bir dinleyen olsa
duyan olsa
haykıraacağım
heryanımda yokluğun var
kendi ateş
sevdası duman
ooyyy
gemiyor zaman

avrupa dan çin seddine
kimin yurdu
dön de bak kör değilsin
at üstünde yaşamışım
erkek kadın omuz omuza
çalışmışım
savaşmışım
ne kurşunlar
ne mapuslar
ne engeller
bir tek sen
ooyyy sevdası duman
geçmiyor zaman

keşke bir kez daha gülseydin
gülüşünde
keşke bir kez daha öpseydin
gidişinde
şiirlere düştüğünü bile bile
gidiyorsun
bir an bile gitmesen
bir an bile ayrılık olmasa
varlığında yokluğa düşmüşüm
darılmışım küsmüşüm
gülüm senzsiz olmak ne yaman
ooyyy
geçmiyor zaman

şimdi yelkovan seni
akrep beni göteriyor
kadranda bir tuhaflık var
her dakika üçyüz saniye
çarkı devran yalana dönüyor
tetik çeksem zulme
kollarımı bağlayacak
özgürlüğü yok edecekler
neye yarar yaşam
hem de sensiz sabah akşam
aman aman aman
ooyyy geçmiyor zaman

dahasını anlatamam
bir sen anlarsın da
ben sustum
artık yasak şiirler yazmıyorum
kimlik kontrollerinde karakaola götürmüyorlar beni
karakollarda sabahlamayı bıraktım
24 yıllık yalancı dost sıgaraya bile rest çektim
bir sen kaldın vazgeçmediğim
birde söylemek istemediğim
oyyy sevdası ferman
geçmiyor zaman