Zaman geçiyor,
Saniyeler geçiyor,
Saatler geçiyor,
Günler geçiyor,
Haftalar geçiyor,
Mevsimler geçiyor,
Yıllar geçiyor,
Yollar geçiyor,
Kişiler geçiyor,
Yağmurlar geçiyor,
Karlar geçiyor,
Baharlar geçiyor,
Zemheriler geçiyor,
Acılar geçiyor,
Tebessümler geçiyor,
Ölümler geçiyor,
Hayatlar geçiyor,
Ömür geçiyor da,
Geçmiyor yüreğimde açtığın yara...
Geçmiyor...
Öylece duruyor...
Öylece duruyor...
Öylece duruyor...
Aynen ilk günkü gibi...
Ve her gün daha bir taze kanıyor...
Ve her gün daha derinlerden çekiyor kanımı...
Ve bu yara ki yeminli sanki beni tüketmeye...
Yoksa beni tüketmek için sözleştiniz mi?
Ama bilmediğiniz bir şey var...
Ben o yara ile her gün yeniden doğuyorum...
Ben o yara kanadıkça yeşeriyorum...
Çünkü o yara kanadıkça umudum tazeleniyor.
Çünkü o yara kanadıkça sana kavuşmak için hâlâ umut olduğunu biliyorum...
Ahmet PekiyiKayıt Tarihi : 5.12.2020 23:22:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!