Geçmiyor Yeğen Şiiri - Zekeriya Özhan

Dalkavukluk rağbet görür makamda,
Doğruluk dürüstlük geçmiyor yeğen.
Yola çıksan kimse kalmaz arkanda,
Kuşlar yuvasından uçmuyor yeğen.

Herkesin ağzında dürüstlük marşı,
Marşı okuyanlar titretir arşı,
Sahte gülücükler yüzlere karşı,
Dostluklar içimi açmıyor yeğen.

Dilimizden öte gitmez dindarlık,
Nefsimize bekçi durmuş candarlık,
Ruhumuzu kilitlemiş kindarlık,
Gönüller sevmeyi seçmiyor yeğen.

Hocalar çoğaldı her vasfa haiz,
Küçük günah gibi zinayla faiz,
Hatta bazısına faiz de caiz,
Kimse haramlardan kaçmıyor yeğen.

Kibir tavan yapmış nasihat dilde,
Toplasan çıkarsan sıfır var elde,
Benim de vebalim olduğu halde,
Nefsim kendine pay biçmiyor yeğen.

Özhaniye düz görünür eğrisi,
Böylemiydi Türk ve İslam çağrısı,
Onun için başımızın ağrısı,
Geçmiyor, geçmiyor, geçmiyor yeğen.
Aşık Özhani.