Geçmiyor Günler Şiiri - Fırat Çandır

Sorgusuz sualsiz yargısız infazla
Sensizliğe mahkum edildi ömrüm
Bir mapushane türküsü dolandı dilime
‘Geçmiyor günler geçmiyor’...

Soğuk hücremin metal parmaklıklı
Dünyaya açılan küçük penceresinde
Uçamayan beyaz bir umut güvercini
Kanatları koparılmış acımasızca...

Acılar fışkırıyor damarlarımdan
Kan yerine hüzünbaz sıvılar var
Hasretin ağır geliyor vücuduma
Kaldıramıyor eğilip diz çöküyorum...

Uçsuz bucaksız bitişsiz yollarla
Uzaklaştırıldım senden ayrı diyara
Bir hasretlik türküsü dolandı dilime
‘Geçmiyor günler geçmiyor’...

Bastığım topraklar isyan ediyor
Aldığım nefes homurdanıyor
Güçleri yetse beni linç edecekler
Güçleri yetse işimi bitirecekler...

Koca bir yumru oturdu bağrıma
Hıçkırıklarım gırtlağıma dolandı
Üstüme düşüyor bütün gökyüzü
Eziliyorum eğilip diz çöküyorum...