Geçmiyor Geceler Şiiri - Ahmet Eser

"Geçmiyor Geceler... ve Sen Hiç Gelmiyorsun"
Geçmiyor geceler…
Ve sen hiç gelmiyorsun.
Her saat, içime saplanan bir hançer gibi geçiyor,
Her dakika, yokluğunun altını çiziyor.

Sokak lambaları bile sorar oldu seni,
“Bu herif neden her gece burada tek başına?”
Ben sustum…
Çünkü anlatamam ki,
Bir kadını sevmekle ölmek arasında kaldım.

Duvarlarla konuştum,
Saatle kavga ettim,
Yastığa sarıldım,
Ama kimse senin gibi kokmadı be…

Geçmiyor bu geceler,
Senli rüyalardan uyanmak,
Her sabah ikinci kez terk edilmek gibi…

Bir kere arasaydın be kadın!
Deseydin ki “Ben de seni düşündüm az biraz,”
Ama yok...
Senin aklın bile uğramaz olmuş bana.

Ben sana ne zaman “gel” dediysem,
Sen biraz daha gitmeyi seçtin.
Ben ne zaman dua ettiysem,
Sen başka kollarda uyuyordun.

Geçmiyor geceler...
Çünkü sen yoksun.
Ve ben artık korkmuyorum yalnızlıktan...
Senin varlığın daha çok üşütüyordu beni.