Geçmiyor Şiiri - Kaan Ali Kolcuoğlu

Geçmiyor üstadım öyle kalıyor insan.
Sadece buluşmalar en aza iniyor işte.
Güneşli havalara mahkum
kalabalık bir yalnızlıkla boğuluyoruz
biraz diş ağrısı, az eklem
ha bir de, kaburganızda biraz sızı.

Geçmiyor işte,
annem öpse geçer belki ama yüksünüyorum işte.
Fark etmek geç oldu
artık yaralar daha bir geç kapanmaya başladı
Nefes almalarımın arası daha sık.
Bu devamlı öksüren ben,
bana ne kadar da yabancı!
Üstümde kaldı azlıklarım bu yüzden geçmiyor

Ne içindeyim düşün
ne dışında kalmalıyım bazı yapaylıkların
Boğulup gitmeli diyordun ya
boğuluyorum işte gri bir duvara
Duvar yüzüm, öldüm desene?