Geçmiyor Şiiri - Mahsun Doğan

Sanki cahiliye dönemi kız çocuğuyum
Her tarafta konuşan cesetler görüyorum
Ve her sabah bir cesedin gözlerini açıyorum
Son nabzın atacağı güne sürûrla acıyorum

Birbirine bakan iki aynaya hapsoldum
Yüce arşın mücella kadilinde soldum
Belki hayatımda sadece seyirci oldum
Mesafelere yenik umarsız bir yoldum

Bir fanustayım, pare pare dökülemiyorum
Yelkovanın hasretiyle tedricen yanan
Akrebin ağulu sesine dayanamıyorum
Kelebektir ruhum, sıkıca tutamıyorum