Geçmiyor-2 Şiiri - Mehmet Akif Baltutan

Yunus’ ta ki sırrı aldım
Fuzûli’ den aşkı çaldım
Gazâli’de ufka daldım
Beden ölse öz geçmiyor

Duygumu hiç vurmam dışa
İhtiyacım yok alkışa
Beyaz örtü giyen kışa
Hasret kaldım yaz geçmiyor

Bakıp durdum dört bir yana
Rastlamadım anlayana
İnsanoğlunun soyuna
Şifrelenen giz geçmiyor

Akıp giden her dereden
Vücudumdaki zerreden
Açık duran pencereden
Fikir geçse göz geçmiyor

Bir işçiyim mezar kazan
Ötelere şiir yazan
Gözlerime çökmüş hazan
Mevsimlerden güz geçmiyor

Yaşamanın elemi bol
Uzandıkça kırıldı kol
Ayrılığa kıvrılan yol
İçerimden düz geçmiyor

Yüklenip derdi sırtıma
Binip gitsem kır atıma
Asık duran suratıma
Gülümseyen yüz geçmiyor

Kaçamadım yağmur yaştan
Çıkmıyor ki ekmek taştan
Vefalı yar arkadaştan
Yenen ekmek tuz geçmiyor

Her sevdadan kalır yara
Acır durur ara sıra
Düşündürür kara kara
Bütün geçse cüz geçmiyor

Mehmet Akif biraz susta
Konuşsun o büyük usta
Her konuda her hususta
Mahir elden uz geçmiyor

(04.03.2004/Maraş)