Geçmişten Gelen Ses Şiiri - Nurten Aktaş

-Hamdi Baklan'a
bitkisel bir hayata-

Derini ve dinginliği düşünüyorum!
Yok olana ulaşıla bilinir mi?
Ben yaratmadım mı, bu düşleri?
Sırat köprüsü
Velilik ve delilik arasındaki
ince çizgi
Gezginim gecenin türküsüne
Yıldızlı, serin.
Kitaplara gömdüm kendimi
Ne görmek, bilmek ne
Hissetme nede gerçeği
Uzaklaşmak kendimden
Görüyordum, körleştim
Duyuyordum, sağırlaştım
Duyumsuyordum, dokunamam
Ulaşmak sonra, nereye?

Sarhoşluğumdu sonraları
Yürümek fikri
Yegane araç, amaca ulaşmaktaki
Amaçlar araçlaşınca
Kaçabilmek için, neden?
Oysa biliyordum, fark etmezdi
Varoluş ve hiçlik yürüsem de
Hep benimleyken
Bir yanım dirimse
ölüm, bir yanım
kendime ördüğüm
duvar hayallerim
Nedendir anlaşılmazım
Nicedir ulaşılmazım
Ulaşılmazlarım

Derini ve dinginliği düşünüyorum!
Yolu olabilir mi?
Ulaşılmazı ulaşıla bilinir yapmanın
Ya ulaşmak kendime
Çekip çıkarmak derinlerden, özü hem
Hem varken yok olmak
Aynı anda, nasıl anlatılır
Ruh ve bedenin bütünle savaşı
Parçalanmışlık bu, beklenti
İleriye taşıyabilir mi, beni
Ertelemek sonra kendimden
ve beklenti mahvedicilikteki
Fırtınalı kanıksayış, ölgünleşiyorumu
Özlemek, gerçekten ölmeyi
ve de varoluşu, bire bir
özlemek hazin ve durağan
ama pervasız, salınarak
Uzak ve ulaşılmış

Farkındasızlık mıydı ki tüm istediğim
Derin bir soluk
Göğsümde derin bi bıçak
Mutlu insanlar görmek isterim
Etrafımda olumlu etkileşimler
Tutkulu bi dans
Ve bırakmak kendini
Yaşam denen boranın kollarına
Yine de, yalnız meltemi duyumsamak
Farkındasızlıktı tüm istediğim
Ama hayır

Derini ve dinginliği düşünüyorum!
Bir de bohem yaşam, ölgünlüğü
Dirimin ölümü oluruna yaşamaksa
Farkındasızlıktan öte
farkındasızlıkla kucaklanan
Öyleyse insanlığım
Acı yaraşıyor sana
Huzursa, huzur ancak
Ölümle gelen gada

Derini ve dinginliği düşünüyorum!
Bakmak diyorum
Örtüşür birazda görmek istenilenle
Gördüğümüzü sanırız kimileyin de
Oysa bakıyorum da
Bencileyin yanılgım
Görüneni tercih ettim,
Görüngümde
Görülmesi gerekene
Tutsaklığım ve saire
Bahane

Mesela dalmak diyorum, görüngülere
Kahrolası yaratıcı yıkıcılık
Tabunun naleti taoya gizeminde
Görmesini bilene

Derini ve dinginliği düşünüyorum!
Bakıyorum düne
Dehşeti ve acıyı görüyorum, gözlerimde
Ardından kederi
Sesini kaybeden şehri
Karıncayı tabancasıyla vuran çocuk
Beton bloklar arasında
Merakını körlemeyi
Özgürlüğe koşut yürümek ah
Koşmanın yasak
Koşuşturmanın zorunlu olduğunu
Erdenim ayakta durmaya eş
Varolmak için
Ama her şeyin mubah adledildiğini
Umudun umarsızlığa
Hürriyetin köleliğe
İşkencenin histerik bir hazza
Denk düştüğü gördüm
Günlük yaşamda
Yetkinin tiranlaşmasıydı
Dünü yarına taşıyan
Bu naletli kepazelikte
Gözümü açtım

Derini ve dinginliği düşünüyorum!
Taşlaştım anda heykelmişçesine
Fotoğraftaki ses gülümsüyordu
Fısıldadı inceden. Neden
Öptüm onu
ışıltı şiirde kristalleşirken
bana göz kırpıyordu
kokladım onu

Derini ve dinginliği düşünüyorum!
Askıda bi tiraddı
Kanlı çığlıklarla bezeli
Bi replik, bana türkünü
Kelimelerinle söyle çocuk
Bir bitkiymişçesine dingin
Söyle küssün sen, neden
Biliyorum aynı sebepten
Heykelmişçesine lalsan
Ve de duvarmışçasına körsen
İçine kapalı bi sır
Aynada yansımsın
Ben kendimi sende görüyorum
Ne olur dokun bana
Fotoğraftaki içe işleyen sesimsin
Artık uzaklaşmışsın
Derinsin
dinginsin

İçe ulaşmanın şiiri ey
Derini ve dinginliği düşünüyorum!

Haziran 2005