Geçmişten Bugüne İstanbul Şiiri - Emel G ...

Çocukluğum İstanbuldu benim.
Kumdan kaleler yapardık Yeşilköy Sahilinde.
Fayton sefalarımıza da diyecek yoktu hani...
Ne mevsimler yaşadım ben bu şehirde...
Yeri geldi kumdan kaleler kardanadamları seyreyledi,
Kimi zamansa İstanbul yeni açan bir tomurcuk oldu;
Leylak koktu, reçellik gül kıvamındaydı tadı.

Üç tekerlekli bisikletimle ne turlar attım
Üsküdar' ın yağmurları eşliğinde...
Gün gelecekti Topkapı Sarayı'nın kraliçesi olacaktım.
Başka bir günse pencereme yanaşıp,
Elinde tespihi ile naralar atan herhangi bir külhanbeyine
Mendiller işleyecektim.
Çocuk değil miydim sanki!
En sevdiğim oyun tarihten kesitler hayallemekti benim.
Ayasofya' ya her gidişimde tek bir isteğimi dualardım:
Çabucak uzamalıydı o küçücük boyum.
Dikilitaş kadar olmamın hiç sakıncası yoktu mesela...

Nede mutluydum o zamanlar!
Bir mangal tüttürdük mü Belgrad' dan,
Dumanı Sultanahmet' e kadar ulaşırdı da
Kim tahmin ederdiki bu kokunun mesir macuncularını bile
Sultanahmet köfteciliğine yöneltecek büyüde olacağını...
Hüzünlendiğimde olurdu elbet:
Bir On kasımlarda ağlardım birde Yedikule'de
Genç Osman'ın öldürüldüğü zindana her gidişimde.

Bir gün Kızkulesinden yüz bulamayan bir martı
Omzuma konduğunda karar verdim İstanbul'dan kopamayacağıma.
Eskiden en sevdiğim şey Galata'yı resme almaktı.
Şimdilerde de İstanbul manzaralarını resmediyorum;
Ama artık tankerler geçiyor boğaz manzaramın tam ortasından.
Pazarlar kuruluyor surlar arkasında.
Tanıdık tek bir simaya rastalamadan yürüyorum
Taksim'den Tünele doğru onca insan kalabalığında.

Anılar bazen daha gerçek olur gördüklerinden.
Vakti durdurmak bir yana engelleyemezsin değişimleri.
Zamanla tutuklanırsın düşlerine
Ve bağlanırsın gördüklerine değil görmek istediklerine.
Yaşamak istediğin yerdesindir:İstanbul' dasındır.
Ama İstanbul artık İstanbul' mudur?
Geçmişe özlemlendiğim şu günlerde,
İstanbul' dan çok bana hediye oldu buluştuğu lale.
Daha hasretini çektiği nice tarihlere...