Geçmişten Bugüne Atasözlerimiz

Misafir gelirmiş kısmeti ile.
Kuş kanadı ile, er atı ile.
Aslan yüreğiyle dilimizdedir.
Keçi, eşek, katır inadı ile...

Aceleci sinek süte düşermiş.
Kazan kaynadığı yerde taşarmış.
Ayağı sıcak tut, başı da serin.
Yorgan dışındaysa ayak üşürmüş.

Hakikat eğrilir fakat kırılmaz.
Yoldan yolu ile giden yorulmaz.
Güzele yakışır göz ağrısı da.
İpekli kumaşa yün yama olmaz.

Kırıldığı yerden bağla ipini.
Yağmur yağıyorken doldur küpünü.
Kendi söküğünü dikemez terzi.
Bıçak yontamazmış kendi sapını.

Açın kursağına dayanmaz çörek.
Hasatta pahaya çıkarmış orak.
Yakın komşu uzak akrabadan yeğ.
Gözden ırak olan gönülden ırak...

Küçükken ezilir yılanın başı.
Harman dövmek değil keçinin işi.
Armudun önüdür kirazın sonu.
Yazdan belli olur güzün gelişi.

Haddini bil kardeş çizmeyi aşma.
Kaybolur dostların ola ki düşme.
Erkeği yenermiş kadının fendi.
Kısrakla yarışma, kızla güreşme.

Arşınına göre verilmezmiş bez.
Hiç kimse ’’yoğurdum ekşidir’’ demez.
Su testisi su yolunda kırılır.
Ateş ateş ile söndürülemez.

Sakallıyı gördün deden mi sandın?
Geçinen çok olur sağlamsa sırtın.
Saklayın samanı gelir zamanı.
Var ise bakırdır yok ise altın.

Bal satılmaz yüzün sirke satınca.
Horozu keserler yersiz ötünce.
Kaymakam oturdu kalkınca kadı.
Göl ördeğe kaldı kazlar gidince.

Gülmeyi bilmeyen dükkan açmasın.
Namert köprüsünden kimse geçmesin…
Pirince giderken bulgurdan olma.
Sülün avındayken tavuk kaçmasın.

Kılıçtan keskindir derler kaleme.
Yiğidi öldür de hakkını yeme.
Eşeğini sağlam kazığa bağla.
İt ısırmaz deme, at tepmez deme.

İlk fareler kaçar batan gemiden.
İt gibi dönermiş at gibi giden.
Doğmamış çocuğa don biçilmezmiş.
Pabuç çıkarmayın suyu görmeden.

Kar verirmiş Allah dağına göre.
Olmuşla ölmüşe bulunmaz çare.
Alacağın olsun ala kargada.
Alacaklı arslan, borçluysa fare.

Demirden korkanlar trene binmez.
Karpuz kesme ile hararet sönmez.
Azı karar, çoğu zarardır dostum.
Aşın tadı tuzdur çanakla yenmez.

Cahil bir yaşarken bilgin bin yaşar.
Boş görünen bardak gün gelir taşar.
Çarşıya uymazmış evdeki hesap.
Göğe tükürürsen yüzüne düşer.

Çıra yak, bağ buda Mart dokuzunda.
Selamet var imiş sabrın sonunda.
Komşuda pişenden bize de düşer.
Ot da sulanırmış buğday yanında.

Azı bilmeyenler çoğu hiç bilmez.
Kimsenin ettiği yanına kalmaz.
Denizi geçip de çayda boğulma.
Coşkun ırmak bile geçitsiz olmaz.

Dokuza çıkmış ad inmez sekize.
Çöp batarmış esirgediğin göze.
Uçamayan kuşa alçak dal verir…
Tanrı boynuz vermez süsen öküze.

Yen içinde kalır kol kırılınca.
Ağaç baş eğermiş meyve olunca.
Baykuşun kısmeti önüne gelir.
Irmakta ot biter oğlak doğunca.

Çorba içmek için tekkeyi bekle.
Yol gitmekle biter borç ödemekle.
Söylesem söz olur söylemesem dert.
Ağız yanmaz imiş ‘’ateş’’ demekle.