Geçmişte Yaşam Şiiri - Rabia Yasin Çelik

Çat kapı giderdik komşulara
Sanki kendi evimize gider gibi
Doluşurduk, ocağın başına
Sanki kırk yıllık açmışız gibi

Çay demlenip, komşuya seslenilirdi
Onlar gelmeden bir bardak içilmezdi
Gelen boş gelmez, pasta börekle gelirdi
O günleri çok arayacağımız belliydi

Gezmeye çıkardık gecenin bir yarısı
Biz önde, annelerimiz arkada kalırdı
Külahtaki çekirdekler paylaşılırdı
Kimde para varsa, ondan harcanırdı

Annem bana kazak örerdi, birde komşu kız
Önünü biri örer, arkayı biri,diğeri başlardı kollara
Hopbala giyerdik kazakları hafta sonuna
Ne kara kışı, sıcacık kış ayları kalırdı arkada

Komşuya bırakırdık, anahtarı çarşıya çıkınca
Döndüğümüzde, bahçeyi sulayan bile vardı
Kimsenin aklında, ne fesatlık ne acaba vardı
Soruyorum ben, o güven o güven nerede kaldı

Yalnızca hoşgörü, sevgi idi bunun kaynağı
Güvensizlik diye bir şey akla uğramazdı
O günde, bu günde, insanız değişen ne vardı
Ahh ahh o günler nerede nerede kaldı

Selam almaz olduk kapı komşumuzdan
Paylaşmayı unuttuk, menfaat sarhoşluğunda
İnanınki korkuyorum, yarınlarımızdan
Geçmişten ders almalıyız çok geç olmadan