Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Harika bir şiir... Tüm ölçütleriyle...
Yürekten kutluyorum.
Ne kadar yüksekte olursa olsun,
Bir yaprağın sonu yine topraktır.
Baştan sona güzel bir anlatımdı.
Kutluyorum kaleminizi
Saygılarımla
final harika sayın Doğanay..
her şeyin başlangıç ve bitişini o kadar güzel tasvir etmişsiniz ki.. diyecek başkaca söz yoktur..
Selam ve Kalbi dua ile..
'Gülü açarken seyret, kuzuyu melerken
Bir bebeği emerken gör.
Nasıl sarılırlar hayata, bu nasıl bir güç
Aç kollarını dal, sarıl sımsıkı
Bir sapanın vicdansız hazzından
Fırtınanın kuru öfkesinden koru onları'
Şiirdir denip geçilmiyor... Düşündürüyor.
Hem dalı hem kökü hem de yaprakları...
Kutluyorum,
Sevgimle.
Dallar, gövdesine bağlı oldukları ağaca ait bahanelerdir. Yaprakları, çiçekleri ve belki meyveleri için. Gölgeleri bile gövdeye ait değil midir. Bence sorgulamamızda ilk muhatabımız gövde olmalı, daldan önce...
Yüreğinize sağlık, kutluyorum...
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta