Adsız, sahipsiz özlemler ektim bahçeme
Yaşam gibi öylesine güzel, öylesine acımasız
Anlaşılmaya yüz tutmuş kan rengi çiçekler
Dikenleri jilet gibi keskin, öylesine narin
Rövanşı olmayan bir maç gibi yaşam
Kimi pişmanlıklarının esiri olmuş
Kimi insanlığın anlamını unutmuş
Yarınlarımız bugünün kaygılarıyla mahvolmuş
Zihnimin derinliklerinde çelimsiz bir çocuk bulunmuş. Karanlığı bölen o ışığın adını umut koymuş.
Efecan ÖzkurtKayıt Tarihi : 24.10.2024 00:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!