Geçmişin Resimleri Şiiri - Aylin Yabanoğlu

hani çocukluğunun geçtiği o eski evin
önüne çıkarsın tesadüfen
başını kaldırır
pencerelerine bakarsın
ve bir gülümseyiş bırakırsın kapısına
kapıları kapalıdır
zorlarsan açılır belki
korkarsın açıldığında göreceklerinden
anıları
hatırlamak istediğin haliyle saklamak
istersin içinde
döner gidersin
gülümsemen içeri girer ve karışır gider tozların arasına
herşey ait olduğu yerdedir
senin bu zamana
anılarının geçmiş zamana ait olması gibi...

sessiz evler sessiz insanlara benzer.
zamanın birinde seslerle doludurlar
akıp giden zamanla
umut ve neşe ağır ağır tükenir
sesleri de beraberinde götürür
açık yeşile boyanmış duvarlar
içindeki yaşama isteği tükendikçe
solar
geçmişin solması gibi resimlerde
ağırlaşmış tütsü kokar her bastığın zemin
çürük
için gibi
yıkılan gövden gibi
konuşmak ister
susmak zorunda olduğunu bilir.