Geçmişin kirli pasları,
Abuk subuk düşünceler,
Yüzlerce esarete kapılmış.
Bir başına kapanda kalmış.
Beyninden atmak istersin,geleceği.
Bugünü yaşa diye susarsın dikkatlice.
Seni savuracak dizginleşmemiş rüzgarlar boyunca,
Yola atılacak bedenin kendi kendine.
Kaşların çatık dışarıdan,
Soğuksun.
Dudakların dümdüz,
Gözlerin bayık.
Kahkahalar saatlerce akıyor.
Kanını anlayana bir tek işliyor bu fonksiyon.
Kimse sana bakmıyor bile,
Ne acı...
Ne sonsuz...
Ne kirli böylesine yalnızlık...
Gül Irmak Ercan
Kayıt Tarihi : 30.10.2024 09:48:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
geçmişteki küçüklüğüne ait herşeyi özlemek ve o yalnızlığa ait hissetmek.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!